Ákvörðun Hæstaréttar

Samkvæmt 4. mgr. 16. gr. laga nr. 50/2016 um dómstóla standa að ákvörðun þessari hæstaréttardómararnir Benedikt Bogason, Ingveldur Einarsdóttir og Sigurður Tómas Magnússon.

Með beiðni 15. mars 2021 leita Stefán Guðmundsson og Jón Tryggvi Guðmundsson leyfis Hæstaréttar til að kæra úrskurð Landsréttar 4. mars 2021 í málinu nr. 667/2020: Kirkjumálasjóður gegn Stefáni Guðmundssyni og Jóni Tryggva Guðmundssyni, á grundvelli 5. mgr. 91. gr. laga nr. 90/1989 um aðför, sbr. 2. mgr. 167. gr. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála. Gagnaðili leggst gegn beiðninni.

Mál þetta lýtur að kröfu gagnaðila um að leyfisbeiðendur verði með beinni aðfarargerð bornir út af lögbýlinu Hraungerði í Flóahreppi, ásamt þeim eignum sem þar er að finna, á þeim grundvelli að umsaminn ábúðartími hafi liðið undir lok. Héraðsdómur hafnaði kröfu gagnaðila en með úrskurði Landsréttar var krafa hans tekin til greina. Taldi Landsréttur ekki varhugavert að aðfarargerðin næði fram að ganga á grundvelli þeirra sönnunargagna sem fyrir lágu í málinu.

Leyfisbeiðendur byggja á því að úrskurður Landsréttar sé bersýnilega rangur að formi og efni til. Þeir telja meðal annars að Landsréttur hafi ranglega komist að þeirri niðurstöðu að óþarft hafi verið að kveða sérstaklega á um uppsögn í samningi þeirra og gagnaðila um ábúð þeirra á jörðinni. Þá hafi Landsréttur litið framhjá því að nýr samningur um ábúð leyfisbeiðenda á lögbýlinu hefði komist á. Auk þess komi ranglega fram í úrskurði Landsréttar að gagnaðili hafi ítrekað áréttað við leyfisbeiðendur að umsömdum leigutíma væri lokið. Loks telja þeir að málið hafi fordæmisgildi um það hvenær skilyrði fyrir beinni aðfarargerð á grundvelli 78. gr. laga nr. 90/1989 teljist uppfyllt.

Að virtum gögnum málsins verður ekki talið að kæruefnið varði mikilsverða almannahagsmuni eða hafi slíkt fordæmisgildi að fullnægt sé skilyrðum 2. málsliðar 2. mgr. 167. gr. laga nr. 91/1991. Þá eru ekki efni til að beita heimild 3. málsliðar 2. mgr. sömu lagagreinar í málinu. Beiðninni er því hafnað.